Monnikenwerk, of toch niet?

Texel, Vlieland, Terschelling en Ameland. Elke loop op een eiland heeft iets bijzonders. De halve marathon van Texel met de start vanaf de veerboot, Vlieland met die verrekt zware Vuurtorenloop en die halve marathon in augustus in vakantiesfeer, die halve marathon op Ameland met zeven kilometer strand in december veelal onder barre omstandigheden, de unieke en sfeervolle Berenloop op Terschelling, allemaal onvergetelijk. Het begint met een boottocht(je) en overal en altijd dat prachtige uitzicht over zee en het lopen in een uniek duinlandschap. En dan nu die 10 mijlen op Schiermonnikoog, geen monnikenwerk naar ik aanneem.

Op verzoek van de organisatie, omdat er maar een veerboot beschikbaar is, de boot van 8.00 uur genomen. Dus vroeg, heel vroeg opgestaan. Een autorit naar Lauwersoog van vijf kwartier, alleen, parkeerplaats zoeken, wachten op de veerboot, niet meer alleen. Het is koud, een graad boven nul. We kunnen nog niet aan boord. Nog twintig minuten de tijd en dan gaat het ‘hek’ open. Wij schikken ons in ons lot. Eenmaal aan boord op zoek naar een zitplaats, de dag is tenslotte nog lang. Koffie uit een automaat voor een prijs, waarvoor je in de supermarkt een pak roodmerk van DE kunt kopen. Bij de eerste slok heb je het gevoel dat je maag in opstand komt. Je zet door, de gevulde koek maakt alle rauwe bonen zoet. Je kletst wat met deze en gene en geniet van een geweldig uitzicht over het Wad. Je vergeet voor even de ‘ellende’ van het vroege opstaan, de lange autorit en het wachten. Van boord, opeen gepakt in de bus vraag je je af: ‘waarom doe ik dit’? ‘Hé Meeloper, jij hier ook. Ja, ik ook hier!’ Ik ben blij met het gezelschap, het duurt tenslotte nog uren voordat we aan de start worden verwacht.

In het dorp is men druk doende de aankleding voor het evenement feestelijk te verzorgen. In de Toxbar haal ik mijn loopshirt op en nemen we een kop koffie. Tijd genoeg. Mijn ‘maat’, in lang vervlogen tijden vele jaren werkzaam op Schier, verhaalt in geuren en kleuren over de uren na het werk, over de ultieme vakantiesfeer en de vele avonturen. Herinneringsverfraaiing speelt ongetwijfeld een rol. Vermakelijk is het wel. Toeval of geen toeval, maar vandaag is-ie in afwachting van een jeugdvriendin uit die tijd die met de boot van 10 uur komt, waarvoor hij thans als haas zal dienen. Het kan verkeren. Lees verder →